"Evet" deyip geçiþtirdim böylece yine Kalbimin çarpmadýðý, Kulaklarýmýn iþitemediði, Çýrýlçýplak sözlerime.. Bir de içimi okuyabilsem Çözebilsem sýrlarý Buralardan kaçabilsem Tam olurdu o zaman, Ama nerdeeeee...
Karanlýklar kentinde, Körkuyu semtinde, dolaþýp duruyorum nedense... Neden? Çünkü ne nasihatler mantýklý Ne de benim aklým yerinde
Zihnim karmakarýþýk.
Saatler birbirini kovalarken Öyküler çelimsiz kaldý Harfler bana bakýyor Ben de harflere Ne birbirimizden anlýyoruz, ne de susuyoruz Özürlü mýsraýlar giriyor, R Ü Y A L A R I M A.
Yalnýzým, tek baþýmayým Kimsem yok yanýmda Ýçim buruk, Gözlerim kapalý -iken- Yazýyorum bu satýrlarý Y A S T A Y I M Hastayým ve biraz da günahkâr
hissediyorum kendimi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Enes Gürbüz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.