Hür'Ruyet

Bir hissedilmeyiþin varla yoku arasýnda yokladým varlýðýmý
Gayet ustalýkla içi oyulmuþ kalbimin tam orta yerine atmýþtý imzasýný
Aklýmýn labirentlerinde kaybolmuþ bir fare kemirirken geçmiþimi,
S’ana bir siluet bile olamayýþýma türkü yaktý i mgelerim
Ve ayný anda yaktý bir sigara kendini bana
Yüksek oktavlý saðýrlýðýn gözlerine rest çekiyordu, görmüyordun ama yaþýyordun
Sivriliðini özenle törpülemiþ bir sinek konuþtu sonra :
"Hiç olmadýðý kadar varolan yokluðu, hangi var oluþ yok sayabilir ki ? "
Duvarda asýlý duran idam mahkumu saat intikamýný almak için zamaný ileri sarýyordu.
Sen, hiç olmadýðýn kadar yokken
Heryerdeydin, herþey sendin.
Heryer seninle suretleniyor ve bir þimsek hýzýyla gözlerimin içine batýyordu.
Güneþ kalbimde atýyordu.
Ay, binlerce yýldýr ihramýný giyinip tavaf ediyorken dünyayý, güneþ intihar kararý aldý.
Söndürüp ýþýðýný çekildi kenara.
Görmediði Tanrý’ya þahitlik eden bir derviþ usulca devrildi sýratýmdan ve
hiç görmediðim aþka secde ettim her gece.
Tesbih taneleri gibi döküldü ölüm gözlerimden.
Yokluðumla Varettiðim bir Tanrý’ya mecburum
Böyle hürüm ben...

..

Berrin Nilgün Kýlýç
13 Ocak Pazartesi
Sosyal Medyada Paylaşın: