Ýnsan ne ederse, kendine eder,
Senden sonra adýn kötü kalmasýn.
Her giden, dönmemek üzere gider,
Ardýnda, kýrýlmýþ gönül kalmasýn.
Mümkün deðil, insan murada ersin,
Bir varken, bir daha bir daha dersin,
Ruh kuþun uçunca, göçer gidersin,
Ardýnda, kýrýlmýþ gönül kalmasýn.
Bir yol cehenneme bir yol cennete,
Son vermeli; kem söz, kötü niyete,
Hem doðan hem ölen yeter ibrete
Ardýnda, kýrýlmýþ gönül kalmasýn.
Sevilmek, sayýlmak büyük kâr olan,
Ne insan ölümsüz, ne ahret yalan,
Barýþ, sevgi olsun bir tek parolan,
Ardýnda, kýrýlmýþ gönül kalmasýn.
Geride kalanlar, dört gün yanarlar,
Bahsin geçer daldan dala konarlar,
Gün gelir sevenler güzel anarlar,
Ardýnda, kýrýlmýþ gönül kalmasýn.
Özcan Ýþler
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.