Ýçinde kaygýlar sustumu Susmayan bir þeyler var Seninle konuþmak isteyen Adim adým yaklaþýyor Karanlýðýn içinden ...
Sen güneþi parçalayýp Karpuz dilimi gibi Dudaklarýna yapýþtýrýyorsun Son kalan parçalarý. Sesizcene kalkýp Baþka bir odanýn duvarýna çiziyorsun Kafandaki resmi O resim Benliðinde yer edinmiþ Kaybolmasýný hiç istemediðin Bir kadýn.
Yalnýzlýkmý Korkaklýðýn aromasý Ve ki o aromanýn içinde Biraz hayal Biraz muþtu Biraz umut Kaybolup gitmenin ta kendisi.
Ýþte böyle bir þeydir Yaþamla ölüm arasýndaki Mesafe tek kokusu kalan þey
Onunla gider insan...
Sosyal Medyada Paylaşın:
karbulutu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.