eliyle koluyla parla konuþuyordu. adam göz mesafemdeydi duymam mümkün deðildi. kadýn ayaktaydý kocasý banka oturmuþtu. otobüs duraðý... elini havaya hançerleme sokuyordu adam. baþ parmaðýný açtý: iþaret parmaðýyla ters "L" harfini icat etti. göklerin atmosferini yardý. adam çýrpýyordu etraf-ý ayana. "býçak" saldýrma olmuþtu, sokuyordu aþaðý hava boþluða, yukarýya. karý- kocalara söylüyordu. baðýra çaðýra. sövüyor muydu? söyünüyor muydu? ne bahsediyordur ki? "yirminci yüzyýlýn týbbý insanlara ölüm ve yaþlanma hususunda yardým edemedi..." mi? diyordu. can siperanelik olunabilir ki baþka? karý- kocalar... adam otobüse binmiþti. bana taraf geliyordular. konuþtuklarý herþeyi iþitebiliyordum: - beþinci evliliðini mi yapacakmýþ kýzý, fatma! - he he he... gönlünün prensini buluncaya kadar dedi ya remzi!
yalçýner yýlmaz 960toki çanakkale 11-01-2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
yalciner17 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.