Ne güzelsin be Ýzmir’im; Hani? Caným sýkýlsa dikilirdim ya karþýna! En çok da imbatýna; Öyle keyifle bakardým ya sana, Ve gün batýmýna!.. Ne güzelsin sen!... Kordonda bir sefa, Arnavut kaldýrýmýnda piþmiþ bir balýk, Ýmbiðin ortasý Ýzmir rakýsý gibi... Öyle tatlý aðlýyordu ki martýlar; Kimi gülüyor sanýyor seni aldýrma! Kendince eðleniyor, Kimi gerçekten aðlýyor... Ne güzelsin be Ýzmir’im; Bir Ýtalyan kýzý gibi masum, Bir o kadar gizli kalmýþ levanten...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tamer Gençer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.