ZONGULDAK ŞEHRENGİZİ

Kara elmas diyarý, emeðin eþiðidir
Kadim medeniyetin altýndan beþiðidir
Türkülerde kavuþtak, baðlamada teldir o
Tarif eylemek müþkül, bir ömre bedeldir o
Alýn terinin yurdu, emeðin baþkentidir
Hiçbir yere benzemez, o sadece kendidir
Batý Karadeniz’in gözbebeði diyardýr
Dostluðu güven verir, gönülde özge yârdýr
Yurdun dört bir yanýndan göç alýr Zonguldak’ým
Akýp giden zamandan öç alýr Zonguldak’ým

Denizi pek cömerttir, hamsi düþer aðlara
Hasret çaya dem olur, sisler çöker daðlara
Rabbim güzellik vermiþ denize ve karaya
Bir kere gelen tekrar gelmek ister buraya
Sarýçiçek pusludur, Keltepe baþý duman
Dönmeyen gemilere yaþ döker kadim liman
Zonguldak Ereðli’nin tarihte þaný vardýr
Yiðit cengaverlerin bayrakta kaný vardýr
Hamuru þehitlerin kanýyla karýlmýþtýr
Kanayan yaralarý sevgiyle sarýlmýþtýr

Zonguldak kara sevda, alýndan akan terdir
Uzaðýnda yaþamak, ölümden de beterdir
Sýla düþünce gönle, efkâr karýþýr çaya
Karanlýða düþmandýr; benzer güneþe, ay’a
Bir hasret türküsüdür, dillerdeki ezgidir
Elde kömür karasý, alýnlarda çizgidir
Ereðli mamur þehir, görülesi her hâli
Dolunayý andýrýr o gül yüzlü cemali
Fener Mahallesi’nde zaman sanki durmuþtur
Köstekli saatini sonsuzluða kurmuþtur

Yerin derinliðinde nabýzlar atar durur
Acýlar gönülleri dumana katar durur
Zaman gelir ocaklar metan gazý sýzdýrýr
Dað düþer dað üstüne, ne aðýtlar yazdýrýr
Canlar güneþe hasret, maden ocaklarýnda
Hicran bir kor ateþtir, bomboþ kucaklarýnda
Öyle kolay saðalmaz yüreklerin yarasý
Ana sütü gibidir madencinin parasý
Kara topraða gömer yaþanmamýþ düþleri
Siyah beyaz resimde býrakýr gülüþleri

Filyos Çayý’nda zaman sonsuza akýp gider
Akar Karadeniz’e, yüreði yakýp gider
Çaycuma’da iz eyle, tarihin izlerini
Filyos’taki antik kent paylaþýr gizlerini
Görmeden geri dönme Gökgöl Maðarasýný
Unutturmak müþküldür gönüllerin yasýný
Bastona ruh giydirir Devrek’in ustalarý
Ilýksu Kaplýcasý saðaltýr hastalarý
Erenler Tepesi’nden Devrek’e nazar eyle
Osmanlý çileði al, Kozlu’da pazar eyle

Güneþin doðuþunu Ereðli’de seyre dal
Gerçeði kýskandýrýr yaþadýðýmýz masal
Gümeli Yaylasý’ný Alaplý’da görmeli
Gökçebey’de doðanýn sefasýný sürmeli
Radartepe’ye çýkýp Kilimli’ye bakmalý
Kemençe eþliðinde ne türküler yakmalý
Denizi(n) masmavidir, Karadeniz güzeli!...
Sana olan sevgimiz ebedî ve ezelî
Mecnûn’larýn Leylâ’sý, Kerem’e Aslý’sýn sen
Mâzin kederle dolu, yürekten yaslýsýn sen

Gözden akan kanlý yaþ, sen içli bir aðýtsýn
Bir Zonguldak türküsü efkârýmý daðýtsýn
Bulutlarýn yorganým, topraðýndýr yastýðým
Sensin bana özge yâr, yüreðime bastýðým
Bahtýn karadýr senin, kara elmasýn yurdu
Ruhlarý boþaltýrken mideleri doyurdu
Uzaðýna düþsem de sana senden yakýným
Ýzini iz eyledim, bugün dünden yakýným
Ey Zonguldak, kaderin yazýlmýþtýr kömürle!
Senle geçen bir günü kýyas et bir ömürle

Karanlýða neþtersin, sensin aydýnlýk çaðým
Þefkat abidesisin, sýcak ana kucaðým
Alnýnda ak edersin kömürün karasýný
Ancak sen saðaltýrsýn mazlumun yarasýný
Vefalý gönüllere umutlar azýk olur
Zonguldak’ý bir kere görmezsen yazýk olur
Yetimin sýzýsýný ruhunda duyan þehir!...
Çok uyumak gaflettir, uykudan uyan þehir!...
Ak bulutlar misali, gözyaþlarý dökersin
Sadece Yaradan’ýn önünde diz çökersin

M. NÝHAT MALKOÇ


Sosyal Medyada Paylaşın: