Seni görmediðim gün, gözlerim yolda kalýr!
Sýzým sýzým sýzlanýr, çýrpýnýrým kuþ gibi.
Ýçerime iþledin, dantelde nakýþ gibi,
Yanarým ateþine, þavkýn aklýmý alýr!
Gel etme her cevrini çekiyorum severek!
Çöl ortasýnda beni namertlere yem etme.
Baþka sazýn telinde gönlüme sitem etme,
Hep seni bekliyorum benliðimi döverek.
Meftunum yýllar yýlý gözünün ýþýðýna!
Pervaneler gibiyim etrafýnda dönerim.
Sessiz zindanlarýmda karanlýða fenerim,
Ýnsan zulüm eder mi gönlünün aþýðýna!
Ýflah olmaz bir aþkýn sürünen sürgünüyüm.
Ha cerihamda kurtsun, ha cerrahým olmuþsun!
Sen benim kaderime, kederlerle dolmuþsun!
Derdimi bilmiyorsun, ben gönül vurgunuyum!
Uykusuz her gecemi aydýnlatan fecrimsin,
Sana seni anlatan destanlar yazýyorum,
Seni anlatamayan cümleyi bozuyorum,
Sen benim dünyadaki kazandýðým ecrimsin!
Hasretin bulutlarý bir bir üstüme aðdý,
Sebeptir cinnetime sensiz geçen her günüm,
Mümkün deðil visalim öldüðüm gün düðünüm,
Hazan düþtü baðýma üzerine kar yaðdý.
Ayrýlýðýn acýsý çok kötü koyuyormuþ!
Güllerin feryadýný içimde duyuyorum,
Gönlünden geçenleri ezbere okuyorum,
Sevdiðim sensiz sana alýþmak ne de zormuþ!
Ümit Zeki SOYUDURU