yeðe de ossa a(ð)zý var dili yoðudu garibenin hinci aklýma ðeldikçene vizdaným sýzlayo hinci bu mahlýðýn ne güna(hý) var bütün dava ýçcýk da bobamdan gaynaklanýyo neyimiþ efendim de.. “hurda bi gapý gonþun senin! el adama ne demez len, düðürün onnar, valla iki ðün sonura goca höyde adamý tefe gorlar çalarlar” ! “iki ðün sonura senin uçu(n) da birinin gapýsýný çalsak olsak yemez-iþmez öðümüze gorlar valla aða! bu eve iki ðelin taha alýncak gýzýmýz var el gapýsýnda onacak” bana ekme(ði)mi el mi veryiyo da, elin ne deyceðinden bana ne boba! ta hurama ðadak geldi valla.. kim bana neydebilecek zati burnumu dutsan caným çýkýp getçek ta o ðadak dayfaldým senin annaca(ðý)n “ee yeðe þiþek!!” bi taha nerelere ðaþcan görcez bakalým el mi yaman bey mi yaman görece(ði)z bakalým dünna kaþ becek ..
neyise; o gýzgýynan çýkdým Aþýldaþa çýkýmý dernedim, emme caným cýkdý ðetdi seðidelek en ganelin altýna, ordan çýk aþýldaþa bi de yeðe goyunu govala sürü gedince barabar gomuþ getmiþ eþþek de çýkýyý alýnþa matýrayý almak aklýma ðelmedi kendimi zor atdým Yeni Su çeþmesine baþýmý dutdum gurnanýn altýna susayan, akýþdý ðeldi peþimden Yenisuyun hatýlýna sulanan yayýla-yayýla Daþýnbaþýna söykelendi yeðe þiþek! höyle az ötem de gözümün içine içine bakýyoru bana öyle geliyoru ki sanýsýn “gusura bakma aða” deye yalvarýyoru gapba-malý hu zopayý yemeden belleseydin patýronun kim olduðunu da! hinci caným yanmasaydý ya olamaydýn eyiydin emme ne fayda …
töbe estafirullah “nayetinde o da Alla(hý)n bi mahluðu” durduk yerde nassý caným sýkdý içim sýzladý, zeynim acýdý sacým gafama batdýý heryannarýmý sovuk ter basdý a gapberif, sende; sürüyün baþýna varsan da.. halt etceðmiþ gibi kösüle-kösüle yatça(ðý)na sanký iki cýzý yerin varýmýþ gibi senin neyine ovanýn seyri goyun kendi yayýlcaðsa, ne gerek var çobana “çoban gibi zýyanýn anýnda beklesene”… dedim kendi kendime, emme ne fayda! oldu gari bi kere ..
duralakdan Topraklýkdan yandan bi ün geldi bakdým bizim güçcük bilader el etdim, el etdi, dönividi gerisin geri caným da bireþ daraþlýk olunca mý ne okarda Allah var aklýma eyi biþiy gelmedi ýngýl-ýkýþ yannadým vardým Kese’ye afýyon gazmaya anam azzýk çýkýsý yollamýþ, ýras gelisiniz deye yönü öte duran eþþekli “hadi gülüm” dedi bi bakdým! anna! ana valla!.. anam avradým ossun biziki! gövde ararkana, hayalýný gurarkana geceleri evlerinin öðünden geçerkene sanki beni bekleyomuþ gibi pencerelerine benim uçun yakmýþlarý gibi þavklarýna bakarkana gece çalýlarý, gündüz goyunnarý kimi duysam onun sesi sanarkana kimi görsem ona benzedip duru(r)kana hey dinine yandýmýn ðözleri eþþekleri bari aklýma ðelme(z) mi? emme okarda Allah var ðelmedi “gülüm” deye belki bana dedi mutlaka-mutlak bana yavýklým bana “gülüm” dedi. ondan sonura ben de ak goyuna “gülüm” dedimidi .. o eþþeðin üzerindeki duruþu hele de hele geri dönüp bakýþý o diþi guþ ötüþü ðibi “gülüm” deyiþi yönü ðeri eþþe(ði)ni sürüþü hâlâ gözümün öðünde durup-duru ardýndan bakagalmýþýyýn dönüp bakarsa beklediðimi annasýn Helimeningüpgömdüðüyere doðru hepiciði gözden gayboldular acabýna ola içinde bana bi pusula mý var içimde bi coþguu emme bende talih ne arar.. .. neyise, aklýma ðeldi neçe sonura anam teze peynir çomacý yollamýþýmýþ anacazým bir ekme(ði)n gatýnda da hakkaþ, üsdüne de ýz þeker ekelemiþ azzýðý aldým emme aklým baþga yellerde zeynim baþga hayellerde nasý ðetdim, ne zaman vardýysam Yenisuyun baþýna varýnça azzýðý aþdým öyle de acýkmýþýyýn ki cemi cümle damarlarýma can geldi .. derkene nerdeymiþ Pandal Emmi çýkaðeldi, gari o zamannar köyün goruma bekcisi ne ðadar izbar etdiysem “ý-ýýhh” dedi ne gadak yüksürdüysem de aldýramadým “valla olmaz len” deye izbar etdim “obal da boynuna” deye obal atdým.. belki garibenin garný acýdý, emme utlanýyodu “yeyesim yok” aðzýndan öylesine çýkýyodu “ekmek buldun giriþ, zopa ðördün siviþ” dedim “valla gonuþman” deye obal etdim .. nayet izbarlarýma obalýma dayanamadý “-yau obal atma yeðen” dedi “valla zabah zabah heþ yeyesim yoðudu” önþe çeþmede yüzünü yudu emme beliþdik, çomacýn yarýsýný o yedi” halal hoþ olsun, can-ý gönülden þükretdi garibenniðin gözü kör ossun.. ta anasýna satan hak zamanýndan hak zamanýna adam yerine gonur o da çecin en kavsýklý yan(ýn)dan harman sonu zehrenin ediviceði belli “öldüm fiyeti”.. üsdelik zehrenin en mülevesi gýþýn altýn mubarek, emme yaza tenike olur.. tabakasýný çýkardý “tüttürelim” “ya-a o daraklarda bezim yok Memet emmi benim” dedim o tellendirdi kötü kötü öðsürdü herzmanki ðibi “iþmeyon biliyon da; iþme asdaným” dedi “bizim evde içen yok þükür” dedim “ayilesinde huzur olan; aklý baþýnda i(n)san bu meredi içer mi gumar oyna iþgi iþ ona ðarýþman emme sakýn cýðara iþme asdaným gonþuluk hakkýmý halal etmen” dedi .. onunan yarýþ edeyin derkene peynirli hakkaþlý çomaçlarý küteledik yarennik marennik vakýt geþdi, þükrettik goyunnar ýralaþdý, aðdýlar Gayasekiye ha!!! varýsa da; yemeyen, acý sovan, guru yavan, mencilise girip de, bohçaya sunmayan adamdan benisem de bek hazzetmen, emme az, emme çok, Allah ne verdiyse bi dýkým da olsa illem banacan epap garýn doyurmalýk olmasa bile, dadýmlýk.. paylaþmasýný bilecen Allah razý olsun Pandal Emmiye o gelmese unudur gederdim azzýðý yemez gerisingeri alývarýdým eve anam emeð emeð yollamýþ demezdim .. Yenisuyun gurnasýna yanaþdýk “ooooooooohhhhh!” elhamdürillah þükür Allah ýrazý olsun, yapandan içenden, matýrasýný doldurandan, çomacýma dat gatandan “Ýrbem Emmi yapdýrtdý” yeni çeþme yapýlýkana ameleymiþ “su ho garþýya atlaycaðdý… emme ben kimin” bunu dinneyen olmamýþ yok emmi bu yanný taha eyi düzayak dedim seðidelek sürünün ardýsýra ðetdim illem bi “fikir”i vardýr, fakirin hemi de heþ biri olmamýþ zatinden olsaydý o da fakir deðilidin beylerden maada zenginidin ha gerþi þe(hi)rin en fakiri köyün en zengin aðasýndan eleri.. ..
DEVAM EDECEK
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.