çarpým tablosunda mona lisa
abaküste aysel
burnunun ucuna rasathane kurup
gözlerine baksam diyorum bu ara
hani düþlerinde kayan yýldýzlarý görebilmek adýna
sonra bir yaygara kopsa
diz kapaklarýna kapak atýp
melekleri dikizliyorum diye etek altýndan
çýkan her yangýna müsebbip olsam sonra
depreme fay
yarana kýzýl ay
derken günahýna taht kursam
sultaným desem mesela
sultaným dedikçe aynada
tanýdýk bir ses
padiþahým çok yaþa
haliçte bir vapur boðulsa o ara
boðazda bir fetva
iki yarayý bir araya getirecek kadar ferman
bir gizem
bir gizin gölgesinde süzülürken
feracesi göz kýrpan bir l’iman düþün þimdi
boðazýn daralan açýsýnda
kýyýya vuracak bir günah
nasýlsa düþecek elman
çekecek bir gün ah’