Aklım Karışık
-2020- yeni yýla ilk þiir
Aklým karýþýk…
Minik bir kuþ olup uçmak
Ve koca bir fil gibi oturup aðlamak geçiyor aklýmdan…
Iþýk hýzýyla terk edilen bir kadýnýn peþinden koþup gitmek
Ve þu berbat sesimle baðýra çýðýra detone olup
Sözlerini hiç bilmediðim bir türküye eþlik etmek
Âdem’le- Havva’yý cennetten kovduran
Sulu ve çýtýr çýtýr yenen bir elma olmak geçiyor aklýmdan…
Denizlerde boðulup boðulup balýklara yem olmak
Azgýn dalgalarýn sýrtýnda kýyýya vurmak
Ve martýlarýn kanadýna kendimi asmak geçiyor aklýmdan…
Prometheus gibi illegal eylemlere kalkýþýp
Tanrýlardan ateþi çalmak;
-Kar, kýþ, kýyamet-üþüyen çocuklarýn elinde köz
Sokakta ateþ… / yürekte kor…/ her aþkta yangýn olmak
Buzlarý…/ karlarý…/ ve çýðlarý yakýp eritmek geçiyor aklýmdan…
Þu cennete…/ ve þu cehenneme kimliksiz, pasaportsuz girip çýkmak
Azrail’in elinden can çekiþen bir bebeði kapýp kurtarmak
Ve öldürdüðü çocuklar kadar çok; Azrail’in canýný almak geçiyor aklýmdan…
Kalbimi kýrdýn… Ýçimi yakýp, yýktýn… Canýmý…
Ah! Evet… Canýmý çok da fena acýttýn
Tanrým, huzuruna çýkýp kalbini kýrmak geçiyor aklýmdan;
Canýný acýtmak, içini yakýp, yýkmak
Ve kýrdýðýn bütün kalplerin acýsýný -bir an için bile olsa- sana yaþatmak…
Kendimi özlemek;
Gözlerimi yollarýma döküp geleceðim aný beklemek
Hiç kimsenin hiç kimseyi sevmediði kadar çok…/ ve öyle güzel…
Öyle güzel… Kendimi sevip sevip deðerli kýlmak
Sevinçli ve neþeli bir deli gibi kendime sarýlýp durmak
Ve kendimi öpüp öpüp koklamak geçiyor aklýmdan…
Yalnýz ve yaralý köpekler gibi ay ýþýðýnda ulumak
Yoksul ve zenginlerin savaþýnda iþçileri öldürten bir patronu
En azýndan, ölen iþçiler kadar çok öldürmek geçiyor aklýmdan…
Kendi cenaze törenime büyük bir gürültü ve þamatayla katýlmak
Kendi cesedimi kendi omuzlarýmda taþýmak
-Dudaklarýmda gülüp, gülemediðim bütün gülüþlerin toplamý-
Uzun uzadýya bir gülüþle “aþkça kalýn dostlarým” demek
Fatiha yerine dünyanýn bütün þiirlerini okumak… Okumak… Okumak...
Ve ilk topraðý avuçlarýmla kendi üzerime atmak geçiyor aklýmdan…
Þu þehirde asgari ücrete dünden razý bir çöpçü olup
Ahmet Kaya, Bach, Vivaldi ve Müslüm baba dinleyerek
Hiçbir þeyi kafama takmadan; kuþlar gibi uçarcasýna
Tüm sokaklarý silip süpürmek geçiyor aklýmdan…
Yaðmur olup, yýldýzlara… Güneþe... Aya…
Hiç beklemediði bir an da bir gülün yapraðýna
Ve sevgilimin kirpiklerine damlamak geçiyor aklýmdan…
Yaþama erken, ölüme geç kalmak
Çok kalabalýk, çok az yalnýz olmak
Ve beni “yok” sayamayacaklarý kadar bir “hiç” olmak geçiyor aklýmdan…
Neredeyim… Kimleyim… Bilmiyorum…
Kayýp ilanlarý verip
Bir an önce kendimden haber almak geçiyor aklýmdan…
Kendimden haber alabilirsem eðer;
Yeniden doðmak; güneþe, aya ve baharlara dadanýp, aþka müptela olmak
Ve yeniden…
Ve yeniden -kalbimin kýrýlmadýðý- güzel bir hayat kurmak geçiyor aklýmdan…
Dedim ya… Aklým karýþýk…
Ocak 2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
savaş karaduman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.