Üstüne üstüne gelir duvarlar.
Her geceye bir tufan düþer.
Vuslat geciktikçe, kararýr sevdalar,
Düþmeyecekse bile Ýnsan, düþer.
Aþk, bir insaný daha dalýnda kurutmuþtur.
Hasret bir seveni daha,
Hayattan soðutmuþtur.
Kelimeler dizilir boðazýna,
Dudaðýna kilit vurulmuþtur.
Ýnsan, gülse bile, yalandan güler;
Tebessümler yanaðýnda buz tutmuþtur.
Küsmeyecekse bile hayata, insan küser,
Çok seveni, Çok sevilen, bir kere daha unutmuþtur.
Uykusuz gecelerin olur,
Çok uzun süren.
Güneþsiz gündüzlerin olur,
Gün ortasýnda karanlýða giren.
Hasret uzadýkça, ömür kýsalýr,
Bunu da yaz bir kenara;
Göçmeyecekse bile, insan, göçer.
Hasret belki öldürmemiþtir ama
Içini çürütmüþtür.
Geçmiþe takýlýr kalýrsýn.
Geleceðin, geleceðine inancýn kalmaz.
Gidenin, döneceðine, ihtimal vermezsin.
Divane aþýklara dönersin, o sana dönmez.
Geçmeyecekse bile candan,
Ýnsan geçer...
Duyguseliozan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.