ALDIRMA İSTANBUL
Ýstanbul aðýtlý dilber
Rüzgarýn kenarýna iliþiver
Al efkarý baþýmdan
Bana eski Ýstanbul’u ver.
Üsküdar’dan geçerken takýlayým martýya
Sultan Ahmet’te kuþlara yem atayým
Nedim gibi kayýk sefasýnda
Aman ha kimsenin bacaðýný sýkmayayým
Yedi yerinden delik tamburam
Ney nefesli Tevfik, ozan
Gamýmýzla oturup bir akþam
Demlenelim de uslanmayalým.
Ýstanbul aðýzlý dilber
Mehlika Sultan’a aþýk yedi genç nerdeler
Aþk uðruna baþlarýný yediler
Ne zaman gelir sýram da ben biter.
Ýstanbul’un kenar mahallesi
Hey be kenarýnýn dilberi
Aðzýnda sakýz, halinden belli
Edalý,iþveli, bitmez iþkencesi
Kaldýrým yosmalarý açar artýk göðsümüzde
Gül bitmez, bülbül ötmez, ten boþa terler.
Aldýrma be Ýstanbul
Ýnsanýn kaderi böyle gelmiþ böyle gider.
Ýstanbul aðýtlý dilber
Rüzgarýn kenarýna iliþiver
Al efkarý baþýmdan
Bana eski Ýstanbul’u ver.
M.Ö./2008
kahramanmaraþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.