VAR GÜCÜMLE YAŞADIM
Var gücümle yaþadým çok yordu beni hayat. Bedenimde romatizma olmuþ dermanlar kaldý .
Ben hep can havliyle kaçarken ölümden Azrail benim hep baþ ucumdaydý.Kendi kaderimde bir figürandim sadece;
Ay güneþ ve yýldýz bana hep uzaktaydý ...
Yinede ;çok uzun bir ömür diledim Rabbimden ve çok kýsa bir ölüm .
Uyudum uyandým ve bugün dünkü Hýzýrý öldürdüm .
Bir daha uyursam öleceðim yarýn tekrar doðarmýyým bilmiyorum. Hep geceyi sevdim hep gece kaldým ayakta. Görmedim bu yüzden güneþ yüzü pek ,
Umursamadým güneþi hiç,taa ki yýldýzlar beni terk edene dek ...
Çok uzun bir savaþta ve çok yorgun bir yaþtayým.
Çok derin bir mevzuda ve çok yarim bir aþktayým.
Çok hakký geçti bana kullarýn ve çok verilmedi benim payým .
Bir denge kurmanýn girdabý içindeyim ve çok dardayým...
Hep kaç nefes alýp da vermekle eþitledim ölümü matematik tükendi .
Peki ya kaç kiþi yaþadý bu alemde kaç kiþi kazandý ve kaç kiþi yenildi ve hatta kaç kiþi kendi ...
Peki kimdi nuhun gemisine binen o ilk karýnca ;
Nerde nezaman nasýl baþladý hayata, gemi hangi limana varýnca.
Ben adem ve havvanýn ilk göz aðrýsý ilk oðlu olmak isterim. Ben beþ milyon yýllýk bir adam olarak ölsem ve yarýn doðsam acaba kime benzerim...HEMÞERÝM.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.