Seni düþünüyordum. Sesini tutunup cümlelerinde dinlenmek isterdim. Sonra sonra gezmek isterdim hece hece, noktasýz, soru iþaretsiz belki bir virgül kadar durarak. Ardýndan bam telinde þöyle durup söz almak isterdim ama sadece verebileceðin kadarýný.
Susuyor dilim yine susuyor. Ýçimde çýðlýk çýðlýða bir ben, bana raðmen susuyor. Doluyor gün gün gün/ahlar doluyor. Gece karasý puslu gözlerde özdeyiþlerim, Kime çarpsa dökülüyor.
Dökülsün tamam dökülsün de aramaz mý hiç anlamlarýný. Bakýnmaz mý hiç her bir sözcüðü hayy lügatýnda.
Yattým... Uykuyu ölümden bir haber bilerek okumak niyetiyle yattým yine. Sabah olur dirilir de ölümden bir nasihat alabilirim ümidiyle. Peh; Ne diyordum?
Mesut Tütüncüler DENÝZLÝ 04.01.2020 /kalin ] Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut Tütüncüler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.