derkene Akyoldan bi toz peydah oldu, mefrat; emme öyle böyle deði(l), acabýna ola kim ki, daraldým.. biri hasda da tokdura mý götürüyolar öyle olsa bu sahattda köyde tomafil ne arar marakdan ova yoluna do(ð)ru enmeye baþladým aklýma bek eyi biþi ðelmedi, soluðum daþdý har solukda ova yoluna endim mardým derkene taha da efdiklenmeye ðalmadý, nayet fehmettim ki bi(r) tatar arabasý, adýný anmayan, kimin olduðu da; belli, günahým gadak sevmediðim bi serseri ulen dedim kendi kendime, “aþýtta hu zengin dölünün öðüne ðeçeyin” soluðum daraldý, caným sýkýldý Allah var ya de(y)zeolu! bizikine düðür yollaycamýþ, öðüne geçeyin hunun yermin-yememin goya akraba olcaklar da hinci ben de(y)zem denen þerefsize ne deyeyin esginki ðibi hatýr-gönül galmamýþ.. valla adama zorunan araba aldýrcaklar iyi de hinci ben tatar arabasýný neydeyin durduk yerde bi de gatýr mý besleyeyin .. þükür bizim de halýmýz vahtýmýz eyi ga(y)ri ele ortakçýlýð edeceðimize goyun dutduk üþ beþ de katýncýmýz var, emme gariben hepisi mayile elbirlik iþimiz, gaydýmýz öðümüzde þükür kimselere mu(h)taþ deðiliz emme dezem böyüð olunþa; anam ona ðarþý dutuk dutup yakasýna yapýþsam þerefsizin “günüleyo”n sanýllar, adýmý çýkarýllar iþin iþ yüzünü el-gün nerden bilsin.. adýysa da havaslýðýmý bilmeyen mi var? .. bi agasý! o da hincilik bilmese yeter de artar neye dersen? herif köyede en birinci e(h)pabým maazallah adamýn zeynine bi kýlçýk gaçar bi taha oralardan geçemen, arlanýrýn gayýnço; saz mý dedi “gucaklayon eletiyon” kekik toplayon, keklik yumurtasý buluyon peynir gülü deþiriyon, gazma sapý bellikleyon olmadý goyun gayýp garýþmýþdýr deyon seðidiyon “Yeðe” bi tefasýnda benden gaçayýn derkene garýþdý onnarýn goyun beliðinin içine “þükür” dedim, has-öz ellemedim ben de bireþdene seðittim mardým yavýklým gile “Mýrý Þaban Emmilerin Yeðe gayýp” deye sanki bana neyise.. emme “þükür” iþdehe aðýllarýnda az mý aradým o “Deli Þiþeði” þükür.. o “Deli Þiþek” az gahrýmý çekmedi hele bi de feneri yavýklým dutmayo mu fenerin þavkýnda benim ýrafýk “Deli Þiþeðe” bakýyoru ben yavýklýmýn endamýna, saþlarýna, yanaðýna o benden yanna bitecik bile bakmasa da hele o böbek halleri, masým iri goyun gözleri i(n)sanýn aklýndan çýkar mý, baþga þey düþler mi hey anam heeyy ne coþardým, ne goþardým “Yeðe”yi her gün hususi onnarýn beliðine seçerdim, sonura da bilmezeye onnara aramaya ðederdim “Mýrý Þabannarýn yeðe ðene ðayýp” derdim neye ðeldiðimi unudur yavýklýmý seyrederdim emme hinci düþünüyon, aklýma ðeliyo da ne yaþadým o Mýrýnýn “Deli Þiþeðin” sayasýnda ..
biladerinen goyun örümeye ðetdik miydi “caným cukurdardý” , serde genþlik de var tabi aklým eserdi ben saheti-maheti bile bilmeden illem n’oldum-öldüm ordan geçecen anacazým çakozlamýþ, iþin irengini bi ðün çakdýrmadan tam da yata(ðý)ma sokuluyon “Ýrbem sen Goruda mý örüyon goyunnarý” dedi hemen salaðýna yatdým annamazdan geldim solu(ðu)m daþdý “Güneydee örüyon” dedim “kaþ gecedir; hemi sürüden sonura ðeliyon, hemi de ho yandan geliyon deme(z) mi elle valla! bek akýllý sanýrdým ben de kendimi ..
.. DEVAM EDECEK
Resim için Burdur Bucak’a teþekkürler
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.