HAZAN MEVSİMİ

HAZAN MEVSÝMÝ
Hazan yapraklarýnýn döküldüðü bir akþamda,
titriyordu rüzgarlar ve sallanýyordu yeþil yapraklar.
Bir bahar akþamý daha son buluyordu.
Katil rüzgarlarýn titrediði tepelerde.
Ve bir ýþýk sýzýyordu, islenmiþ mumlu penceremin titrek perdelerini delip geçen.
Son buluyordu . Yaþanmýþ yada yaþanacak olan tüm güzellikler.
Sen oluyordun rüyalarýmda gülen, el sallayýp ta elveda diyen.


Bir yaprak daha düþüyor, yaðmurlu bir mevsimin ardýndan.
Mevsim kahroluyor, yaðmurun aþkýndan,
Günler geçiyor, yaðmurlar dinmeden.
Son buluyor hasretler, dert ediyor hasretlikler.
Bittiðinde yeni bir gün.


Gelmiyor ýstýrap, gelmiyor ümitler,
Ne son buluyor þafak, ne de oluyor bir gece
Anlamsýz bir boþluk dolu odamda
Nedense odam da boþlukta,
Takýlýp gideriz, bilmediðimiz bir yolda.


Yaþanan yada yaþandýðýný varsaydýðýmýz,
Yaþanmasýný ümit ettiðimiz,tozlu sayfalarda
Bitmeyecek bir akþamýn karanlýðýnda,
Yada gördüðümüz, hissettiðimiz,
Yaþamýmýzýn en küçük anýnda,
60 saniyelik bir zamanýnda.


Ve yine hazan yapraklarýný görüyorum.
Dikenli yollarýnda gül açan,
Bir umut doðuyor yine, el sallayýp ta gittiðimiz sokakta
Sokaklar boþ, ýslanmýþ yaðmurlar ve titriyor gece


Son gecemde yine rastladým ona
Bir yaprak misali sararan saçlarýna
Düþlediðim rüyalarýma,bakýp ta gittiðim o yollarda
Hazansýz, yapraksýz, umutsuz bir edayla
Son bulan bir yaþamý izliyordum.


Yaþam yaþam, umutlarýn sonu, hayallerin baþlangýcý
Bir hazan daha son bulurken,
Ben düþünceli ,sen solgun benizli
Bekleþiyorduk,katil tepelerin ensesinde



Bir gece doðuyordu yeni bir umutla
Umudun son bulduðu hazanlarým solunca,
Bir yaþam yeniden fýþkýrýyordu.
Karlý kardelenlerin altýndan.



Bir engerek oluyordun,
kapattýðýn gözlerinin þimþeginde
Bir yangýn oluyordun,
Yanmayan ateþinle,
Bir son oluyordun,yaþamýn tüm boyutlarýnda.


Yaþamamýþ, yaþanmamýþ hikayelerinle
Bir masal gibi sona eriyordun,
Anlasan da, anlamasan da
Yaþanacak bir hayalin olmadan,


Ahmet Kavlakcý

Sosyal Medyada Paylaşın: