DEVA BELLEDİM
Karýþ karýþ kazdým, toprak eledim
Un ufakmýþ zerre, toza belendim
Gönlüme sarýnca, gördüm dikenmiþ
Ne yazýk bilmedim, sefa belledim
Uzunca geceler, dertli günümde
Garip gönül mahsun, yalan alemde
Þaha kalkar dertler, azar gecemde
Her ilacý içtim, þifa belledim
Mikroplu bez ile, yara sarýlmaz
Toprakla uyuþmaz, beton karýlmaz
Yalanla dolanla, menzil alýnmaz
Bizim sahtekarý, hoca belledim
Zehirli hançerle, deþti yaramý
Gavum gardaþ ile, bozdu aramý
Sonunu sen düþün, savdým sýramý
Zalimin zulmünü, deva belledim
Nice dertler geldi, geçti baþýmdan
Her gelen her giden, yedi aþýmdan
Çaðladý sel oldu, gözüm yaþýndan
Gök aðlasa dere, dolmaz belledim
Çare olur dedik, seçtik züðürdü
Umutla getirdik, verdik mühürü
Kim gelse önüne, ona böðürdü
Ev danasý öküz, olur belledim
Satar malý mülkü, alýr akçeyi
Topraðý süremez, ekmez bahçeyi
Üretmez tüketir, deler keseyi
Sürdüðü saltanat, biter belledim
Yanlýþ adreslerde, aradým sordum
Saða baktým, sola baktým yoruldum
Vardým, sýrat imiþ, seyire durdum
Yalvarmak yakarmak, çare belledim
Þifa bulur derde, dedik inandýk
Yavan aþa zehir oldu, vah yandýk
Dini bütün dedik, müslüman sandýk
Haram lokma, helal olmuþ belledim
Kul Seyyah çaðladý, aktý ummana
Aldýrmam gözümde, acý dumana
Danalar ahýrda, doydu samana
Doymuyor bu dana, doyar belledim..
Tahsin Þahin (Kul Seyyah)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.