de! deycem bi tefa uykum gaþdý gözlerimde bi dirhem desen uyku-muyku ðalmadý, önþe aklýma “hunu burada bi ðözel onaracan, elini ayaðýný yüleyip de goyvuracan sonura hurdan gakýp köye varacan hinci adýný me(v)zu ba(hý)s ettiklerini kim kimin anýný kakýyo, kim kimin adýný çýkaroyo kim kime aðman asýyo kim hanký garibenin gapýsýný týkýlayo, kim kimi “ðüce görme”ye gakýyo kim haksýzlýðý düsdur edinmiþ kim gýzýný paraynan peþgeþ çekmiþ kim gardaþýnýn satýlmasýný sineye çekmiþ týðlacan bi ðözel, geþceð(i) yere pusacan usul yollu kimsenin habarý-mabarý olmadan bakdýn herifçioðlu köþeyi aþýtlamýþ da, sinece gýçý-gýrýk köpeg gibi gýrandan gýrandan gelip-geli “gell buruya leyn” decen o deðilden yaðýrnýsýna-yaðýrnýsýna verip alýp endirecen ütülmüþ pinardan eþþek dayaðýný alývýcan eline endiri-endirivicen neresine ðelise bakdýn “dabannarý yaðlamýþ”ýsa yes edip, bi fýdýlama yerleþdircen adamýn gafasýna bile ilse anam deye bile ses edemez valla gýk bile deyemezler kim-(v)murduya ðetsin veled-i zina taha o dallara basýyo mu bakalým bi abidik-gubidik þerefsizler ani takike asayiþ berkemal olu(r) valla sonura o deðilden, hiþ biþiy olmamýþ gibi usulcuk gelip goca balamýdýn altýna ya da sürüp gedip varýp ho yanna dalacan uykuya…oooh valla! .. sivri sinek filen yok bek emme o tosbaa sine(ði) bi výnýlamaya durdu mu insanýn ta gula(ðý)nýn burnunun içine ýra(ha)t dirlik vermez, nusubet i(n)saný uyudur mu bireþ uzun dutdum her e(h)timala ðarþý “Kýnalý” ðoçun buynuzuna ba(ð)ladým “baðcaðý”mý haný; sürü ga(l)kar-makarsa golumdan çeksin uyandýrsýn uçu baþ altýma gelcek galkamaða ðodum babýcýmý, üsdüne kepeneðin omuz yaný beceð etdim goyunnarýn gafasýný birbirinin altýna sokduðu gibi ya(ð)mýrda ðalmýþ guþ ganadý ðibi etdim narasýn dünekdeði guþ gadar caným geçivimeyo, goyunnarýn geviþ getiriþi zeynimi dýrmalayo Irza Emmiyi duyyon halaa, “hu-þunna” “falanca filanýna” namýs meselemesi bana neyise emme, kendime derd-etdim kendim-kendime gula(ðý)mýn içinde výz výz výz tosba(ða) sine(ði) “bal yapmaz arý” ðibi namert olasýca zabbah da “oldum oluyon” deyo o ýldýz “Ildýz Depesi”nin baþýnda bi ðörünüyo, bi gayboluyo göz gýrpýyo zabaha, güne.. zevdama ! nazarý dikgatimi cerbediyo Gayabunarýnýn üsdündehi Çoban Ildýzý necap ossa ötekinnerden taha ferli “Ülker”miymiþ ne haný Goç Dayý zaman zaman zabahlarý ona bakarýmýþ da yaðýþýn ne zaman nasý olca(ðý)ný deyviridi gelcek sene guraklýk var mý, tafsilat eder yedi seneye gadak geder asýl tevlike bu “ýldýz görünmezse”ymiþ gar-boran, fýrtýna demeðimiþ.. yesirikene Ýnkiliz gavýrýndan ö(ð)renmiþ annaman emme “vallaha biliyoru” derler o þerefsiz Ýnkilizler de her þeyi bilirler emme Goç Dayý uzadýr da uzadýr me(v)zuyu netcen bek eyi deðildir bu huyu “dedim de dedim” dat dökmez mýz mýz mýz Ülker Ildýzý iþde o ýldýz… .. kimi de “Çoban Ildýzý” der ya “alakasý yok”umuþ.. o zaman nerde çoban sadacana zaba(h)la ilk fehmettiðimizden uçu olmalý o sahatda çobandan baþga kim var daðlarda makbul deði(l) bana galý(r)sa da neye dersen; ne zaman gövyüzünde bu ýldýz temtek galdý goyun yattýðý yerden söykelmeye baþlar yani bu çobana “vahtýna hazýr ol” demek” çoban; o ýldýzdan baþga kimin umurunda çobandan baþka kimin umurunda; o ýldýz.. ulen Goç Dayý.... Allah(ýn) adamý .. gene goyun örüyoz bobamýnan, birinde bana kaþ tefa gösdertdi “yedi gardaþ”ý Süreyya da oyumuþ, Ülker de bi de Gutup Ildýzýný haný “goca cezve” “güçcük cezve” ordan bakýp Gutup Ildýzýný bulcaðmýþýn garannýkda “eyi de boba” dedim, “haný dünna dönüyodu” “ulen o(ð)lum” dedi “Gutup Ildýzý; Gövde asýlý ðibi durudur zaðýr Gutup Ildýzýnýn bi adý da “Demirgazzýk”dýr hemi de güneþden bile çok böyüðümüþ” olcak þey mi “öyle ossa” dedim “Güneþ deði(l) de onu görüdük” o fakýt “gel buruya” deye beni Gayasekidehi tonçdahý andýz aðacýnýn yanýna eletdi güneþ dutulmasýnda ettiði gibi balamýt aðacý mý böyük, bu andýz mý “balamýýtt” dedim görebiliyon mu balamýdý “ý ýhh” neyye.. andýzýn garaltýsýnda ðaldý “hah iþdecik.. balamýt aðacý böyük emme andýz aðacý sana taha yakýn, yanýnda da ondan böyük emme balamýdý göremeyyon Güneþ; Dünnaya taha yakýn da onun uçu Güneþi görüyoz! o ara; bi ýldýz gaydý “her gayan ýldýz birinin bu dünneden göçdüðüna dayýr” dedi ýrahmet diledi, görmediði bilmediði birine bu dünnadan göþmüþlerimize de dova etdi ben de tabi.. emme deraðap etiraz etdim gene adam namazýný gýlmayosa, Allaha þirk goþuyosa hýrsýzlýk ediyo, an kakýyosa Alla(hý)n hoþnut olmadýðý bi guluysa sen neyye ýrahmet diledin; günah de(ðil)mi Allah ona dova etdirtmeyceð olsa bize ýldýzýn gaydýðýný gösdertmezdi görsek bile dova etdirtmezdi affetceðse kendi ederdi bizi neye alet etdi “len bu sayada biz de sevap gazandýk ya” dedi ulen bu bobam ne akýllý ya her tefasýnda bi coap buluyo valla ..
gene okudu üfledi “amin” deyelek oðþadý yüzünü, döndü bana dedi ki “sen hepiciðini burak bi yanna hinci güneþin doðduðu yanna yüzünü döndün müydü arkan günbatýsý saðýn güney solun guzey! gerisi mahana! bunu eyi belle yeter” dedi
evel evelden Cennet Halamýn çocuklarý ne ðadak þanslý derdim þe(he)r yerinde ýpýrat, ne goyun örüme dertleri var ne gýþýn yeygi vermiþler, ne yazýn kölge aramýþlar emme o ðün acýdým onnara, zavallýlar ne Çoban Ildýzýný bililer ne böyük cezveyi, ne güçcük cezveyi görüller ne bobalarýynan goyun örürler ne gayan ýldýza ýras geliller ne de biz gibi durduk yerde sevap gazanýrlar ne barnaklarýný tesbik yapýp dova okumuþlardýr bi taha geldiklerinde onnara “Demirgazzýk”ý soracan onnar da kendilerine gazzýkbaðý attýðýmý sancaklar derkene Çoban Ildýzý yanýp sönmeye baþladý duralakdan goca buynuzlu goç debelendi gakdý baðca(ð)nan golumdan asdýldý longurdadý buynuz dilli goca bakýr çan! söykelendi sürü aðýr aðýr Galabakdan.. ..
DEVAM EDECEK
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.