Rüzgar gibi geçti, yâr senin sevdan,
Aþkýmýzýn sonu, talanmýþ meðer.
Hicraný mý seçti, yâr senin sevdan?
Sevdin sandým beni, yalanmýþ meðer.
Yürekten severdim, can parem diye,
Cânâným Aslý’dýr, ben Kerem diye,
Derdimi dökerdim, son çarem diye,
Beni azât edip, salanmýþ meðer.
Þiirler yazardým kalemim sazdý,
Seni anlatmaya, lisanlar azdý.
Nazarý muskayý, yâdeler yazdý,
Sevdamýz kem dile, dolanmýþ meðer.
Hiç diken olmazdý, bizim güllerde,
Kuðular gibiydik, mavi göllerde,
Aþk çiçek açarken, kýzgýn çöllerde,
Nilüfer sularda, solanmýþ meðer.
Sen böyle deðildin, ne oldu sana?
Gönül kapýsýný, kapattýn cana.
Helallik vermedin, giderken bana
Aklýn da fikrin de, bulanmýþ meðer.
Hiç ummazdým senden, sert ve mert kadýn,
Yâd ele mi kaldý, kokunla tadýn?
Yâr dilimden düþmez, diyordun adýn,
Beni bir çýrpýda, silenmiþ meðer.
Bu dert beni inim, inim inletir,
Bir gün kulaðýný, sâl’am çýnlatýr,
Nasýl sevdiðimi, zaman anlatýr,
Dersin ki sevgiyi, bilenmiþ meðer.
Yerden göðe helâl, hakkým bilesin,
Yeni baharýnda, mutlu gülesin,
Son nefese kadar, duam ilesin,
Kul Figani hicran, çilenmiþ meðer.
Kul Figani (Erdem Gümüþ)
28.12.2019
ÝZMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.