Senin Olmadığın Şiir Ne Mümkün

Ýçimdeki can simidimi yiyen kim
Denize düþtüm hangi yýlana sarýlayým
Sarý saçlý ölüm boyamýþ sonbaharý
Bütün varýný yoðunu sergilemekte kapalý giþe.
Hep ayný kliþe aþklara uzandýðým
Hiç kimsenin iplemediði bir kimsesizliði giymiþim
Hükümdar kaftaný gibi üzerime.
Ve kanlý bir sorguç aç gözlü ýþýltýlarýný
Yakamozlandýrýyor karanlýk suda
Ömür gibi hýzla erimekte olsam da
Sevdayý kim tutabilir.

Düþer içimden bir çocuk
Oyuncaksýz ve bayramsýz yarýnsýz
Baharsýz kalmýþ bir mevsim.
Göçer aðaçlar buralardan
Rengi kaçmýþ güllerin peþisýra
Hangi ara sevdim seni þaþkýným.

Tuhaf bir sevda bu, camlardan seyrederim.
Perde iner vuslat muslat hak getire
Kendi oyunumu alkýþlarým o derece.
Sesi ölmüþ aðaçlarýn kan konuþur
Ödünç alýnmýþ bir bahar uzatýrsýn üstü kalsýn
Nasýl biterse öyle bitsin bu þiir de...

Ýzmir-2016-2019

Ekrem Bozkurt
Sosyal Medyada Paylaşın: