Trabzon’um konuþ benimle, Hangi yaylanda gülecek yüzüm. Hangi aðacýn gölgesi serinletecek beni. Hangi soðuk suyun,söndürecek içimdeki ateþi Hangi yeþilin unutturacak bana, o gözleri.
Ellerimle okþadým topraðýný Taþa da dehti,kanadý da elim Hiçbir zaman acýmadým Gözlerim yaþla dolsa da aðlamadým.
Ümitsiz bir aþk deðildi yaþadýðýmýz Sevgiyle sarýlýrdý bedenimiz Kim çözdü prangalarý kalbinden Anahtarý sevgimizdi oysa
Bu þehrin sokaklarýn da savrulan toz parçasý gibiydik Rüzgar savursa da kavuþurduk bir köþesinde Deniz dalgasýný geçse de sahille Küçük bir çocuðun yanaðýný okþarcasýna Okþa matýmý kumsalý O zaman sen nerdesin Yoksa ben o denizlerde ölenlerden miyim?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Karadenizli61 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.