ÖKSÜZ KALDIM

OKSUZ KALDIM

Ben babalar ölünce öksüz kalýnýr sanirdim.
Þimdi hem öksüz hem sensiz kaldým.
Yavrum yokluðuna ve sessizliðe alýþamadým
Bazen unutur dalar seni yasiyor sanýrým.

Hep seninle geçen gunler gelir aklýma.
Mecnun gibiyim döndüm þaþkýna.
Bu masum yavru neden gitti,Allah aþkýna.
Hiç itibar etmedik Dünya malýna.

Sen benim oglum,arkadaþým,kardeþim ,babam her seyimdin.
Sana doyamadik çok çabuk bizden ayrildin.
Gün hangi ay,mevsimler hangisi farkýnda deðiliz.
Her gün ilk gun ki gibi sana yanariz.

Evlat acisini anlatirlardi da bu kadar acý olduðunu bilmezdim.
Elimde olsa bu Dunya,ya ya gelmezdim.
Hiç aklýma gelmezdi böyle arkamdan þiir yazacaðým.
Ben sensiz nasil yaþayacaðým.

Yirmi dokuz yýl dokuz ay misafir oldun bize.
Sensiz dogum gununu kutladýk yanarak sessizce.
Seni unutmayacaðýz ömür boyunca.
Beklanim bu Dunya var
oldukça.

Hüseyin YAVUZKAN
Sosyal Medyada Paylaşın: