BEN Kİ
Nerede kaldý gâyem, nerede kaldý ülküm,
Göklerde deðilsem de kim demiþ kanatsýzým?
Çaðlara mühür vuran, ben ki; Türk oðlu Türk’üm!
Þâha kalkmaz olmuþsam, kim demiþ ki at’sýzým?
Bugün yýkýk hayaller, umudum mengenede,
Bozuk plak misali diyorlar, yapamazsýn,
Çaldýrdýðým yarýným þu kaçan çingenede!
Eller çýksa da aya, sen Þam’a varamazsýn!..
Beni yolumdan koydu balçýk misali bu söz,
Ýnanmalýyým yine yarýnlar olduðuna,
Saplandým ki içine výcýk výcýk dýþ ve öz!
Her gecenin sonunda güneþin doðduðuna...
Derim; geri planda kalsýn gayrý menfaat,
Heyhât, hasret kalmýþým bir mutlu neticeye,
Gece karýþsýn güne, hizmet dolsun her saat...
Paralanmýþ zamanlar, gün karýþmýþ geceye!
Bir kara gün dostunu asýrlardýr aradým,
Bu menfur hengâmede kim bilir kadir-kýymet?
Benim benden baþkaca dostum yokmuþ anladým.
Tam güneþ doðdu derken basýyor yine zulmet...
Hicran Seçkin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.