YEŞİL PARKALI ADAM
YEÞÝL PARKALI ADAM
Sabaha az kala herkesten evvel uyandý cellat
Gözlerini dikti üç ayak sehpaya
Oturdu bir sigara yakýp
Ýmdat imdat çýðlýklarý attý rüzgara
Esen yelin yerden kaldýrdýðý bir parça toz eteklerine yapýþtý adeta.
Sövdü hem geçmiþine hem de geleceðine
Toz kalktý tükürdü cellatýn yüzüne
Cellatýn yüzü beyaz
Bembeyaz kefen gibi.
Girdi avluya yavaþ adýmlarla
Baþýnda sarýðý,sýrtýnda cübbesiyle
Bir adam
Oturdu cellatýn yamacýna
Rüzgar ona da tükürdü
Adam " Yarabbi Þükür" dedi.
Cellatýn boðazýna sarýldý iki koca el
Nefessiz kaldý
Kesildi soluðu cellatýn
Aman dedi
"Aman tanrým bu ne ýstýrap?"
Yoktu oysa kimsecikler
Hocayla cellattan baþka avluda
Bir sigara istedi hoca
Ýþte
Ýþte o zaman nefes aldý cellat.
Rüzgar ikisine birden tükürdü
Yerden bir toz kalktý.
Toz bunlara sövdü.
Çok geçmedi daha.
Üç gardiyan, bir savcý, bir müdür kortejinde
Beyazlar içinde bir gelin geldi
Beyaz ata binmiþ bir prens geldi
Beyaza bürünmüþ bir gülüþ geldi.
Suçu okundu baðýra baðýra avluda
Ses yankýlandý
Toz kalktý
Rüzgar tükürdü yüzlerine hepsinin.
Meraklý gözler demir parmaklýklara yarýþ etti
Görmek için cellatýn nasýl kelle aldýðýný
Bir mahkum dövdü
Bir toz kalktý
Rüzgar koðuþa tükürdü
Anayasanýn diye baþladý savcý söze
Daha uykusunu almamýþ besbelli
Yanýnda müdür el pençe
Baþgardiyan gevrek gevrek gülmekte
" Eyi olmuþ gevurun dölüne"demede.
Bir Toz kalktý.
Rüzgar dölünü boþalttý baþgardiyanýn yüzüne.
Cesurdu
Korkmuyordu
Üstelik gülüyordu da yeþil parkalý adam
-Çýkarmýþlar üstünden parkasýný
Zaten ölüler üþümezdi-
Attý adýmýný ilk basamaða
Sonra bir yarým adým
Sonra bir yarým adým daha.
Yutkundu yeþil parkasýz adam.
Bir toz kalktý yerden
Rüzgar üþüttü herkesi
Sordu savcý
" Var mý son bir isteðin? "
Parkasýz adam güldü
Kahka attý
Bir çay dedi
Bir çay istiyorum...
Savcý bakýndý etrafýna emirler yankýlandý avluda.
Çay getirin þu adama
Bir çay
Sonra bir çay daha
Sonra bir çay daha
Bir toz kalktý yerden
Ve rüzgar demini tükürdü çaya
Bitti mi diyeceklerin
Var mý isteðin
Parkasýz adam düþündü.
Ve dedi
Çocuklar kurtulacak mý?
Kahrolsun düzeniniz
Kahrolsun düzeniniz
Kahrolsun düzeniniz.
Kendi çalým attý sehpanýn ayaklarýna
Vurdu teknesini
Bir toz kalktý yerden
Rüzgar tükürdü ölümünü...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.