Düşler Sokağı

Düþler Sokaðý

Belkide unutmak çaresi bu aþkýn ey sevgili...!

Ýmkansýzlýklar içinde yanýp tutuþan iki yürek,
külden baþka ne býrakacak ki elimize.
Virane olmuþ umutlarda özlemlere yer kalmadý,
merhabalara ýsýnmadan elvedalarda üþüdük,
gün ýþýðýnda ayazlara kaldýk,
bütün kavþaklar tutulmuþ, bir çýkar yol bulamadýk.
biz bu aþký hep ayrýlýk acýsýnda bulduk...

Özlemeyi bilseydim,
kor olup pare pare yanmaya razýydý tüm hücrelerim...
Derdim sen deðil,çaremdin sen benim.
Sana bir kere kýrýlsaydým,inan bin kere sitem ederdim.
Keþke aþkýmda bir ihanet olsaydý.
Ýþte o zaman bu vefasýzý hiç affetme derdim...

Þimdi sana sarhoþ bir beste gibi geldiysem,
boðazýmda takýlýyorsa bütün naðmeler,
bu benim içtiðim zehir zýkkým mey’den deðil,
Sana son bakýþýmda gözlerinde gördüðüm nem’den dir ey sevgili.
Sana bir kere mendil olabilseydi öpüþlerim,
zaten benim yaramada merhem olacaktý senin yaþlý gözlerin.
þimdi dudaklarým çatlak,gezinemez yanaklarýnda naçar olmuþ ellerim...

Artýk bütün sorgulamalar boþ çýkacak biliyorum.
Bende þimdi düþler sokaðýndayým.
Bir köþe baþýný tutmuþ,düþlerimden geçmeni bekliyorum....

Keskiner Keskin (Sefer Keskin)
Sosyal Medyada Paylaşın: