Ve bir sonbahar daha geçti ömrümden, Henüz umutlarýma veda etmeden, Kýrdýðýn aþk kýrýntýlarýmý toplarken ben, Çoktan kalbimden göçmüþ baþka bir dala konmuþtun sen.. Oysa ardýndan topraða süzülen gözyaþlarým kaldý, Beraber yaþayýp da tadýný çýkaramadýðýmýz anýlarýmýz kaldý, Ýçime ata ata biriktirdiðim düþ kýrýntýlarým kaldý, Ve sýrtýma sapladýðýn hançer yaralarý kaldý... Ey sonbaharýn en hüzünlü tebessümünü andýran Dilba Haným! Sen ki kalemimden çýkmýþ en güzel þiir, Yüreðime düþmüþ en güzel umut, Ýçimde biriltirdiðim sevgi tomurcuðumdun, Ama ne çare! Yalnýzlýðýmý kucaklamaný isterdim, Yapraklarýmý soldurmaný deðil...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Emin Herki Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.