Veda Sendromu

Biliyorum,gene gideceksin,
Dönülmez bir yolun
uçurumunda beklerken
seni,
Belki de sondu
dudaklarýmdan çýkan veda
sendromunu andýran
acý feryatlar,
Umut kýrýntýlarým
sýkýþýp kalmýþken
gururun enkazýnda,
Gözlerinin elasýna ihanet
ediyordum oysa çaresizlik
kokan limanlarýndan geçerken,
Efkarlanmýþ gözlerim usulca
yaþlarýný döküyordu
ayrýlýðýn senfonisini besteleyen
gönlü yaralý dolunaya,
Ve gülüþünü merhem gibi
sürerken tenimin özlerine,
Nakýþ nakýþ iþlediðim
mýsralarýma yokluðunun
ýstýraplarýný dizerken sol
yaným kan gölü içinde
cebelleþiyordu,
Ýncinen duygularým arsýzlaþýrken
mazinin o trajedik sahnesinde,
Yüreðimin boþluklarýnda fýrtýnalar
kopuyordu kapanmasý zor
mühür misali,
Huzuru alýp baþka
diyarlara sürüklerken ruhumu rüzgar,
Boðazýma düðümlenen hýçkýrýklarla
hüznün sýð sularýna esir ediyordum
yorgunluktan harabeye dönen
yýkýk bedenimi,
Bereketini yitiren sonbahar sevda
bahçemdeki güllerini soldururken,
Aþk,tohumlarýný yalnýzlýðýn
kervanlarýna göç ettiriyordu,
Dillere destan yarým
hikaye misali...
Sosyal Medyada Paylaşın: