en uzun geceyi gösteriyordu En Uzun Gece en uzun geceyi gösteriyordu erken saklanan güneþ “yarasalara hastýr karanlýk” derdim eðer þair olsaydým
bir de hasretin açtýðý yaralara kör ve saðýr! bir zaman dilimi daha baþlýyor son demine perçinlenerek ömrümün sensizliðin dizesi düþüyor dilimin ucuna mýrýldandýkça aklýma düþüyorsun bir sýrat inceliðinde ve i mgeden uzak!
vurdumduymaz bir zamana yenik yalnýzlýk düþleri özlem þiirleri aþk þarkýlarý yaðmur damlalarý kar taneleri misali sular-seller gibi sürüklendik ah!
ufkumuzda güneþ hep erken battý en uzun geceyi gösteriyordu en uzun gece sensizliðin en soðuk gecesi yere düþmeden henüz son yaprak takvimlerden
zamanýn baþlangýcýydý belki belki de donmuþ hali puslu bir yalnýzlýk üþütüyor üþüdükçe üstüme özlem çekiyorum baþ ucumda bir yudum su yeter mi hasretini söndürmeye? söyle azize’m yeter mi?
21 Aralýk 2019 Sosyal Medyada Paylaşın:
Ehmed Kardok Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.