Af Mektubu
Bengisuyum; ruhuma hayat veren pýnarým,
Benim soluk dünyamý renklendiren gülnarým.
Evvel emir, hal hatýr sormak isterdim ama
Bilirim dargýnsýndýr, kem sözlü bu adama.
Nadimim, bin piþmaným, kastýmý nasýl aþtým,
Büründüðüm o hale inan ki ben de þaþtým.
Ýncittim yüreðini, üzdüm, kýrdým, küstürdüm,
Emsalsiz gül yüzünü, solgun güle döndürdüm.
Asumana yükselir, sessiz feryadým, ahým,
Eðer baðýþlamazsan, mümkün deðil felahým.
Fasl-ý bahar bitmesin, dinmesin bad-ý saba,
Ne olur merhamet et, çekeceksen hesaba.
Fena fi’l-nedametim, utancý yaþýyorum,
Boynumda kara yafta, günahý taþýyorum.
Ey gönlümün sultaný, el aman diliyorum,
Mücrimi affetmeyi seversin, biliyorum.
Tekdirine razýyým, ama hükmün af olsun,
Seni seven mecnuna, birazcýk insaf olsun.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.