Yangından Sonra

Yangýn sonrasý…
Harap olmuþ bir mekân…
Þurada burada enkaz tümsekleri.
Yakýp giden ateþten kalan…
Ne kapý ne pencere,
Kapkara iskeletler geride.
Ýtinayla asýlmýþ perdeler yerine
Kararmýþ cam kýrýklarý; yerde.
Nice maðaza gezerek bulunmuþ,
Sýký pazarlýklarla alýnmýþ,
Salona konulmuþ eþyalar?
Hemen þu tarafta,
Bir zamanlar evin giriþi olan yerden,
Salona doðru yürürken,
Leylak rengine boyanmýþ duvara vidalý,
Hani cebimizi boþaltýr,
Anahtarlarý koyarýz ya!
Ýþte orada,
Yuvarlak aynanýn önünde
Metalden sehpanýn üzerinde,
Küçük bir ayna?
Üzeri iþlemeli kapaðýyla,
Hüzünlü ama tatlý bir hatýra?
Kim bilir nice yýl sonra,
Açýk baktýðýmýzda,
Hafif ama buruk tebessümle anacaðýmýz,
O güzel günlerden kalma…
Ve bir gölge;
Hayal meyal seçilen,
Saçlarý omuzlara dökülmüþ,
Aðýr desenli bir elbise içinde,
Çaylarý taþýyan tepsisiyle,
Yüreði kýpýr kýpýr,
Yürümüyor, süzülüyor sanki?
Duruyor birden;
Çekiyor ayaðýný,
Ýçine iþleyen acýyla.
Bir kor parçasý,
Küllerin arasýnda,
Sönmemiþ daha!
Sanki mekâna deðil yüreðe düþmüþ,
Yeþertmek yerine kýzýla döndürmüþ,
Muþtu yüklü cemre gibi,
Ama düþüncesizce,
Edilen kem sözle,
Sol yanýmýzda,
Hemen buramýzda,
Yanan ateþ gibi.
Ne unutturur zaman onu,
Ne de soðutur.
Her hatýrlanýþta tekrar tutuþur.
Kýrýlan camlarý toplamak kolayda,
Kolay mý kýrýlan gönlü toplamak?
Yanýp kül olan eþya olsa ne ki,
Cana gelmesin derler ya;
Gelir yenisi,
Belki de daha iyisi.
Ama kaybedilen duygularsa,
Yitirilen sevdalarsa,
Candan öte canansa;
Bir kaþ yýkýþýna dünyayý yakacaðýnsa,
Neye yarar oy, neye yarar?
Solan gül,
Lal olan bülbül,
Nisan yerine eylül…
Geçip gitmiþtir bahar.



Sosyal Medyada Paylaşın: