ben leylaya deðil
çöle aþýðým
baþýmý kuma gömdüren seraba
kaktüsü elmadan saydýrana
çöle aþýk olduðumdan beridir kadrolu mecnunuyum aslý’n
keramet astardadýr
keremde deðil
kuyular ay söndüredursun
mumlanýr faldaki faslýn
ben kuðuya deðil
göle aþýðým
gözlerimde yüzdüren düþe dokunur hayale
ve o hayali gün yüzüyle okutan
el sürdüðüm rahleye
güller açmaya aþýk
ben güllere açmaya
aþk anlamadý beni
hiç olmazsa sen anla
gel desem
bilirim
koþa koþa gelirsin
ben umuda talibim
cennet bunu ne bilsin..