ince bir þal gibi üþütüyor gözlerin gozlerimi sevgilim tenime yapýþýyor derin bir acý sana dokundukça siliveriyorsun gölgemi
hiç mi özgürlük bahþetmedin hislerine hep mi böyle demir parmaklý sevdin herkesi
kurak bir toprak gibi sana dokundukça dökülüyor yapraklarým ellerinde ölümün keskinliði konuþmaya çalýþtýkça kanatýyor dilimi
ölmüþ duygularýn fotoðraflarýný mý biriktiriyorsun albümünde hep mi boyle cehennem çukurlarýnda hapsettin kendini
tüm inançlarý bitirmiþsin tüm tanrýlarý öldürmüþsün bakýþlarýnda ilk yaratýlýþýn laneti sanki daha o ilk anda vazgeçmiþsin
ceset torbalarý mý giyiyorsun narin bedenine hep mi böyle baþtan kaybetmeli yaþattýn kendini
ey sevgili! yýkabilir miyim duvarlarýný bilmem inandýrabilir miyim seni tüm inkar ettiklerine yeniden bir an kýsacýk bir an izin verirsen hatýrlardýn belki derinlere sakladýðýn asýl seni...
Sosyal Medyada Paylaşın:
black_sky Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.