Kül-2

Bu yitip giden
yokluðunun kaçýncý
sonbaharý,
Gözlerim dalýp
giderken mazinin
o masum sahnesine,
Bakýþlarýndan kaçarken
gülüþüne takýlýp
düþüyordum her
seferinde,
Dudaklarýndan çýkacak
her söz kanayan
dizlerimin acýsýný
dindirir sanmýþken,
Sýrtýma sapladýðýn
hançer yaralarýyla
yüreðim bir ömür,
Sana çýkan her
yoldan dönüp
çaresizliðinden
utanacaktý,
Ve kirlenmeyen duygularýma
zehrini akýtmýþken,
Bir rüzgar misali
gecelerimin sadýk
bekçisi hüznümle,
Oysa seni nefret
kokan mýsralarýmla
baþ baþa býrakacaktým,
Küle dönmüþse binbir
umutla beslettiðim
solgun güllerim
Dilba Haným!
Ýçime süzülen yaþlarla
ýslanan ruhum,
Bereketini yitiren güzün
aþk tohumlarýna ihanet
ediyordu..

Sosyal Medyada Paylaşın: