Ben senin ilk ömrüm kuzum diye seslenmeni sevdim. Adýnla þiirler yazdým her bir kaðýda hece hece, Gizliden ezberledim sana okumak için, Ama Sen hiç bilmedin.
Seninle gezdiðim bütün þehirleri sevdim, Her bir sokaðýna kokun sinmiþ gibi, Seninle beraber yudumladýðýmýz çayý kahveyi sevdim. Günlerin nasýl geçtýðini hiç düþünmeden, Ama sen hiç bilmedin.
Sana bakmaya kýyamazken, Seni uyurken izlemeyi sevdim her gece, Her gün günaydýn ömrüm deyip, öptüðümde, Kokunu çektim içime Ama sen hiç bilmedin.
Senin sesini özledim uzaklara gittiðinde, Gözlerini sözlerini, Adýmý her söylediðinde, Gözlerinin içinin gülmesini sevdim Ama sen hiç bilmedin..! Havva Kuþcu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Havva kuşcu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.