Büyüyemedim anne, Dizlerimin kanamasý hiç dinmedi.
Her toplantýda yakalýyor beni müdür. Elimde kýrýk bir iple, Yüksek katlý binalarýn penceresinden Bakarken tel örgülere.
Uçurtmam daha düþmedi anne.
Dar zamanlar içinde boðulurken gençliðim, Koþturup duruyorum Durmadan bir yerlere. Elimde evrak çantasý ayaðýmda lastik top Daðýldý misketlerim þehrin trafiðine, Komþunun camýný ben kýrdým evet doðru Þimdi camdan binalarýn içinde, Ömrüm parçalanýyor.
Ellerimin çamurunu ruhuma siliyorum O pasaklý hallerim yine sürüyor anne.
Hala kaçsam da evden Kaybolacak þehir yok. Herkesin gözü açýk ama herkes körebe. Önüm arkam saðým solum yalnýzlýk. Kim nereye saklandýysa hala çýkmýyor anne...
Asansörle çýkýlýyor müdür beyin odasýna Ben o kiraz aðacýndan düþmeye devam ediyorum. Ýþten çýkarýlmak için küçük bir not yetiyor Oysa hayat otuz yýldýr Kovamýyor çocukluðumdan beni...
Büyüyemedim anne Düþlerimin kanamasý hiç dinmedi...
Barýþ Çelimli Sosyal Medyada Paylaşın:
Barış Çelimli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.