Kaç vadiye gömdüm can kýrýklarý,
Müebbete mahkum ettim ben seni.
Dört bir yana saçtým, hýçkýrýklarý,
Müebbete mahkum ettim ben seni.
Benden uzakta dur bol bol seyran et,
Sen ister matem tut, ister bayram et,
Herkesi kendine, büyük hayran et,
Müebbete mahkum ettim ben seni.
Söküp aldýðýnda kalbi göðsümden,
Alâkayý kestim yýldan mevsimden,
Duy kulaklarýnla benim sesimdem,
Müebbete mahkum ettim ben seni.
Ne görecek gözüm ne sözüm kaldý,
Yanýp kavrulmayan ne özüm kaldý,
Ne dumaným kaldý ne közüm kaldý,
Müebbete mahkum ettim ben seni.
Huysuz bir mevsimin, cumartesinde,
Hoyrat naðmelerin son perdesinde,
Kaç celsede vicdan mahkemesinde,
Müebbete mahkum etttim ben seni.
11.12.2019- Ankara
Özcan iþler
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.