Bahar nasýl gelirken asuman aðlýyorsa Güneþ her karanlýðýn ardýndan doðuyorsa Rüzgârlar esmedikçe yaðmurlar yaðmýyorsa, Hastalýklara çare bulup biterken acý Ýnsan sevinçle hayat yolunda çaðlýyorsa… Sofi cübbesinde ben, halkasýnda sevgiler Tövbeler olsun derken son bulur da yergiler Ölenle ölünmüyor yar deyip baðlýyorsa Dili sarar övgüler neþe katar sergiler…
Vataným üzerinde ay ve þehidin kaný Bir hilal uðruna aþk, vermek demektir caný Minaresinde daim okumaktýr ezaný… Acý dokunsa tene suçlanacaktýr felek Kýymet bilmiyor gençlik lakin uçar kelebek Geçmiþini bilmeyen nasýl korur imaný! Bin zorlukla büyüyen bir ömür süren emek Gör sallanan kabrini anne eliyle bebek Açýk kolluyor her an düþman zehir zemberek Gözün yaþýna bakmaz yaktýrýr kazma, kürek Lakin unutur nesil çalar ayný ezgiler!
Acýyla inler anne doðumunu beklerken Acýyla aþ tatlanýr yediðine eklerken Aþk acýnýn içinde uykusuz emeklerken Acýyla sýnav hoþtur umutlarý beslerken... Acýsýz kiþi der ki “Ya Rab unuttun beni! ” Eðlenmek deðildir ki maksat aný eylerken Allah’a kul olmaktýr göstermektir aleni… Acýn varsa dünyada, yokluðunu dilerken Melül olup üzülme Allah’a ol dilenci O sýnavdýr yaþatan güftesi yar dizgiler…
Aðzýndan çýkmýyorsa asla haram ve küfür Vatan topraðýna da girmez þer dolu kâfir Dünya perdesi kalkar daim olursun özgür Ne suçlu arar ne de suç içine batarsýn… Ayaðýn yere basar esersin gümbür, gümbür Süper güçlü olursun hakký korursa kültür Hak kýlýcýn keskindir korkusuzca yatarsýn Süleyman gibi hizmet eder cinler, periler!
Kork yalancý dillerden kandýran rehavetten Kalbi sarmayan aþkla dolu her hýyanetten Çýðlýðýný duymayan kulaksa yok sanýrsýn Gözü kör eder gurur, öldürür cehaletten… Acý tattýkça þükret, ringe çýkýp et nakavt Yoksa gerçek yokluðun dert dünyaya kanarsýn Sandýðýn her toklukta fazlasýyla yanarsýn Gerçek acýyý yaþar, zehir olur þu hayat Kalbine girip çýkan hançeri ne sivridir…
Kendini ararsýn her yerde, dokunsan yoksun Her yerde baþka izler, gördüklerinde çoksun Sýðýnacak yer yok mu dersin, olmalý toksun… Ýþte o an dirilip ilahi aþkla dolsan: Cisminde nur içinde nur, gerçektir duyduðun Teslim olmuþtur ruhun betin benzin soluðun Mevla senden razýdýr fenaya çýkar yolun Ruhunda tenden çýkar, deðiþir her gördüðün Kapanýr da kapanmaz yaralar, dert sezgiler...
Acý muþta birleþmiþ tadýný dostla bölüþ Her makamýnda nice gerçekleþir diriliþ Sevginin bahçesine düþer “Ben”siz serpiliþ Her noktasýnda “Biz” boy verdikçe harmanlanýr! Var olmaz dünya derdi, kýyamet gününde iþ… Zalimse piþmandýr ”Ah yanlýþ yapmýþým kardeþ” “Piþman oldum Rabbim “der, “Affet ne olur yetiþ! ” Piþmanlýk para etmez tövbe etse nafile Ruhu teslim ettiler hem kafile, kafile Baþka boyut sunulur yakýcýdýr defile… Gerçek acýyý tadar kavurur sonsuz çile Ne umut vardýr artýk ne de imdat sefile Artýk gezip dolaþan dünyada yoktur diri...
Kur’an ihtar eder bu acýya kalma gebe Bir oyun yeri bura deme de öbe söbe Ölüm gelmeden uyan, tedbir al debdebeye! Her acýyý yaþarken fethinle tanýþýrsýn Rabbinin verdiðine þükreder alýþýrsýn Kimseyle kýyas etmez hayýrda yarýþýrsýn Gönlünde iman erdem, huzuru öðrenirsin Yaþarsýn, yaþatýrsýn seni korur sevgili...
Saffet Kuramaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
saf şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.