Ya dünyayý itip de yoklukta ölmeliyim Ya da dünyaya dalýp halime gülmeliyim. Boþuna sahiplenip ahla dolmayacaðým, Ne iþlersem geçmiþte günahým silmeliyim...
Ya bir ömür boyunca acýya katlanýrým Ya da sonsuza kadar ateþimle çatlarým... Nefis denen katile, gün gelip de patlarým Kendi hayrýma asla kulu olmayacaðým!
Sonbahar mevsimine gün gelip de erdiðimde Yapraklarým dökülür ömrümü verdiðimde Ýhtiyarladým iþte derdim solmayacaðým Uðruna ne vermezdim gençliði gördüðümde...
Uçuyor yapraklarým ha oraya ha buraya Ummanda dalgalarda asumanda rüyada Çýkarsýz kumbaramda dolar durur batarya Hayýrlar döküldükçe saç baþ yolmayacaðým!
Ya dünyayý itip de yoklukta ölmeliyim Ya da dünyaya dalýp halime gülmeliyim. Boþuna sahiplenip ahla dolmayacaðým, Ne iþlersem geçmiþte günahým silmeliyim...
Saffet Kuramaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
saf şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.