bir adým ötede pervazlara konmuþ
birazdan uçup gidecek saka kuþlarý
dikenli tellerin mýhlarýna ruhlarýný terk edip
artýk batýþa yönelmiþ yevm
mevsimleri çatlamýþ nehar girizgahýnýn
elinde yitik þehrin krokisi
zaman geçip gidiyor
esiyor rüzgar eflatun karanlýktan sýyrýlýp
sonra pat diye bir yeni buhran çýkýyor karþýma
bitmek tükenmek bilmeyen döngülerden
yeni hayallerin peþinden
günlerin haftalarýn renklerini yitirdim
çocuk olmak istiyorum
bir o kadar çocuk
ramak kalmýþken ölüme
ruhumu uçuran kanatlar kýrýk
kendinde kaybolmuþ gölge gibi
yangýnlar sancýyorum
sessizliðe iç içe kýrgýnlýklar mühürlü
eriyip çoðalýyor ýslak zeminler
hercai salýncaklar kimsesiz
ruhen salýnmaktayým
kaybolmuþ güz rüyalarý gibiyim
aslýnda viraneyim ,derbederim
sýrt üstü yattýðým yerden yýldýzlar seyrediyorum
tasavvurum birtakým anýlar içeriyor
kurak hislerimi emziriyor yaðmur
tene dokunan yürek lime lime
nefes nefese yýldýzlar düþüyor
üþüyor avuç içlerim
titriyor gönül ah-u zarým
geçiyor pencere önünden gök düþümü sessizlik
hareleri vurmuþ gölge kývrýmlarýna
kaþla göz arasýnda bana göz kýrpýyor
her köþe baþýndan
saçaklardan sarkmýþ mevsimin sarkýtlarý
hep ayný yöne doðru yaðýyor yaðmur
ayaza ayaklanmýþ siyahlarýn gövdesinden
yýldýz aþýrýyorum
anýn içinden geçiyorum sadece…
gördüðüm kabuslar hayaletimi boðuyor
çýkmaz bir sokaða açýlan pencere gibi
görülür olmayý yitiriyorum
içimde ki alt üst oluþlarýn þevki eksik
düþ aðrýlarýna takýlýp düþüyor leyl
bir soluk yüzümde geziniyor
bir çýð yumaðý içine hapsolmuþum
çýðlýklarým göðe doðru
redfer