S’onsuzum

Geldiðin yerde bana benzeyen yoktur ..
Bilirim çünkü ben bana benzemiyorum,

Düþün ki bir çocuk,
Kimin elinden tutsa inanýr ya sevgisine
Ben Sana benzeyen yollardan geçtim
Tutabilmek için ellerini

O yollar huzur dolu ama sessiz
Düþünsene yalnýzlýðýn bahçesinden
Çiçek topladým çýkabilmek için huzuruna
Kabul ediyorum yol uzundu
Solmuþ olabilirler belki
Biraz da küstüler boyunlarý bükük
Hem topraðýndan ayýrdýysam ne olmuþ
Senin can evine elim boþ gelemezdim ya
Koyarsýn bir vazoya
Kök salar, belki ekersin topraða
Ya da izlersin tahtýnda
yalnýzlýðýn nasýl Ýnsaný çürüttüðünü


Ekme nolur sarmaþýktan beter bu çiçek
Toprak , su , güneþ de istemez
Tek derdi tutunacaðý bir dal
Huzuruna bu çiçekle geldiðim için
Kovalama beni kalp sarayýndan
Bende isterdim güllerden bir demet
Veya papatyalardan bir taç
...
Aþk þartlarý malum ..
Sessizlik mevsimin ve,
Kalbime düþtü ilk cemre
Bu Aralýk’ta s’onsuzum ...



❣zhr❣








Sosyal Medyada Paylaşın: