Mah cemalin gül açmýþ doyum olmaz seyrine,
Terine bansa tenim dinse içimde sýzým!
Yel katýlsa yelime gitsek lale devrine,
Kar yaðan yüreðine gelse baharým yazým!
Kelebekler gibiyim kurduðun aþk aðýnda.
Gül olup açamadým soldum gül yanaðýnda.
Sevdalar yine sensiz hüzün saðanaðýnda,
Duygularým kýyamda namelenmez avazým!
Sözünde letafet var endamýnda bir hoþluk.
Yokluðunsa ruhumda boþluk içinde boþluk.
Cihana hayat verir her zerreme sarhoþluk,
Sensiz senin aþkýnla kavrulmak benim yazým!
Yüreðinde sus oldum ahlar yanar ahýma.
Uykularýma cellat sis oldun sabahýma.
Kefene sar ruhumu döndür kýblegâhýma,
Sen olursun Mevla’dan sen olursun niyazým!
Sana hiç yakýþmadý gönül baðýmý yýkmak.
Âlemin ne haddine gönlümde ateþ yakmak.
Vicdanýna sýðar mý beni sensiz býrakmak?
Yüreðim alevlerde sensiz aðlar enkazým!
Ümit Zeki SOYUDURU