Vakit seher vakti, demini daha yeni almýþ. Seyret; doðudan kýzýl kýzýl topraða dökülür. Dünya kulplu bardak, kulun dudak payýnda kalmýþ. Gün tutanda, yudum yudum kör boðaza dökülür.
Vakit hâlâ seher, gece kalkmaz günse uyanmaz. Bekle, bir arpa boyu ilerlemeden sökülür. Döndü bir arpacý kumrusuna, düþünür duymaz. Gün uçmayý öðrenende, kulaç kulaç sökülür.
Haykýrdý daðlara, yol açýn vakit yine seher! Heyhat; gün görmeden dizlerinin baðý çözülür. Feryat figanlar, bölük bötük uykular ve düþler... Gün aþký yaþayanda, kördüðüm diller çözülür.
Mesut Tütüncüler DENÝZLÝ 03.12.2019
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut Tütüncüler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.