YURDUMUN

Güz aylarý gelmiþ, turnalar göçmüþ.
Dað baþýný duman almýþ yurdumun.
Aðaçtan yapraklar, uçmuþ sararmýþ.
Dað baþýna boran gelmiþ yurdumun.

Karlar sere serpe yere düþerken.
Kýþ, bu yýlda yine geldi çok erken.
Sýðýrcýklar, göç yolunda giderken.
Yaylalarý ýssýz kalmýþ yurdumun.

Osmanlý Keçisi yayladan indi.
Zavot inekleri yolda göründü.
Hatce nine torunlarýný sevdi.
Bu yýlda yüzleri, gülmüþ yurdumun.

Arpa ile beslemiþler kazlarý.
Kýna ile süslenmiþler kýzlarý.
Hoyrat söyler, name çalar sazlarý.
Þükür gönülleri, doymuþ yurdumun.

Sohbet, ninni, mani kýþýn dinlenir.
Gençler oyun kurar, herkes eðlenir.
Koç Köroðlu koçaklama söylenir.
Keyifler yerine gelmiþ yurdumun.

Komþuluklar, yarenlikler, destanlar.
Ayrý gayrý olmaz, bir olur canlar.
Bu zevkin tadýndan bilenler anlar.
Bilgelik içine sinmiþ yurdumun.
Muammer KARS 02.12.2012
Sosyal Medyada Paylaşın: