Ürkek ceylaným benim, O nasýl bir bakýþ, Sanki yaþam ile ölüm arasý, Rüzgarda ahenkle dans eden saçlarýn, Beni benden alan kömür karasý.
Bilmem sende hala yanýyor musun ? Lakin ben iyi bilirim nedir gönül yarasý, Her çareye baþvursam da yýllarca, Ne çare ki bir türlü geçmedi yüreðimin aðrýsý.
Yokluðun zehirli bir hançer gibi, Saplandý yüreðime dinmedi gönül sancýsý, En sonunda seni sensiz yaþamayý öðrensem de, Anladým ki yok çare olsam da AÞK tanrýsý.
Zafer Özcan-(30.11.2019)
Sosyal Medyada Paylaşın:
BELALIM532 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.