Buz tutan kalbimde, o ilk aþk öldü,
Affetmeyeceðim, kayýtsýz þartsýz.
Dar, karanlýk kalbim mezarý oldu,
Affetmeyeceðim, kayýtsýz þartsýz.
Firar ettiðinde, gönül yurdundan,
Derin bir acýyla baktým, ardýndan,
Ýkiye bölündüm, senin derdinden,
Affetmeyeceðim, kayýtsýz þartsýz.
Sensiz yüreðime, sessizlik doldu,
Haberin yok amma bir hayli oldu,
Umut çiçeklerim açmadan soldu,
Affetmeyeceðim, kayýtsýz þartsýz.
Birgün koþa koþa gelsen de bana,
Kollarýmý açsam, gülsem de sana,
Benim son sözümü atma yabana,
Affetmeyeceðim, kayýtsýz þartsýz.
Ne sen eski sensin ne ben eski ben,
Anlayýþ bekleme kýrdýðýn kalpten,
Bir otacý mýsýn? Kendine sor sen,
Affetmiyeceðim, kayýtsýz þartsýz.
Özcan Ýþler
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.