Kýþý gelen ömrüme sonbahar yeli vurdu, Döküldü yapraklarý, dallar mateme durdu. Bir ömür yetmez iken dünyayý yaþamaya, Fýrtýna koptu birden, savurdukça savurdu.
Hayat bu, durulmaz ki; sevgisi, meþakkati, Bazen acýyý verir, bazý zaman þefkati. Senaryo döner gün gün, perdeye çok þey yansýr, Öyle zaman olur ki; çekilir yâr hasreti.
Saðlýk, sýhhat ararýz çeþitli mercilerde , Doktor olsa yatak yok koca hastanelerde. Sakýn ölme, bekle dur randevu günü için; Henüz havada kar yok, yer hazýr bahçelerde.
Süregelen zorluklar sanki hayata pusu, Ýçimde ayaklanýr nice ifrit ordusu. Baðýrýr, çaðýrýrlar girmek için araya, Böyle geçti bir ömür, hep maraton koþusu...
18.09.2019 Fatih-ÝST.
Enver Özçaðlayan Sosyal Medyada Paylaşın:
Aksakal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.