bilhassa diye baþlýyordu bir þiir
bilhassa vurgusuna takýlýyordu gözlerim
mülteci mührünü takýnan o hiçliðe
yerlerde kurumuþ yapraklara isim takýyordu
sokak çocuklarý
ve bir þiir karakterini anýmsýyordum
yanlarýndan geçerken
neticede o da kimsesiz bir þiiri sýrtlanmýþtý
þehrin en ucube antik kentinde loþ bir sessizliði
dost edinmiþ
bir merdiven arasý boþluða
yalýn ayak koþan zenci bir güruh vardý zamanýnda
beyazlardan kaçan
siz görürseniz onlarý bana söyleyin
ben misafir ederim satýrlarýma
birde
"akþam oldu hüzünlendim ben yine" diye bi þarký vardý
eskiden çok sevdiðim
hele bir de sigara oldu mu
açýp dertlendiðimi zannederdim filan
ama deðiþtirdim o þarkýyý þu dakka itibariyle
yani geceye
gece oldu hüzünlendim ben diyorum artýk
belki de hüzünün ta kendisidir mülteci olan
düþlerime
neyse
anlatacak çok þey var da
kalemin mürekkebi ücretli
ee ücretli olmayan ne var ki
gerçi bi aldýðýmýz nefes var ücretsiz olan
yani benim bildiðim
onunda bedeli aðýr..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.