Ay saklanmýþ gök kubbenin içine
yýldýzlar titriyor gözlerimde
düþüverecekmiþ gibi koynuma
dileklerin en hercaisi..
Ama yoksun, gelmiyorsun
beni, ölümsüz sevdamý
çýlgýn geceye peþkeþ çekiyorsun
bakmýyor, görmüyorsun
bir dað baþýnda unutulmuþ
yalnýzlýðýn dibine vurmuþum
belki de ondan üþüyor sol yaným
belki de alacak canýmý bu yaman sevda
bilinmezler içindeyim..
Bir gün daha biterken
kavuþurken aþýklar birbirine
dilim lâl olur nedensiz suslarýna.
kanar sabrýn gülleri,
dökülür bir yapraðý daha
solar gülüþlerim
soldukça kesilir nefesim
canhýraþ bir telaþ kaplar içimi
içim içimden geçer
içim kendinden geçer de
unutamaz seni
gülüþün düþer aklýma
’’aþkýmýz gerçek’’ diyen sözlerin düþer
sensiz gecelere zýlgýtlar çeker iblis
kapý gýcýrtýsý zamana kurulur yalnýzlýðým
kirpiðine asýlýr özlem,
gözlerim üþür..
Bakarým soluma iþte oradasýn
orada yüreðimin en güzel yerinde
ama yoksun..
yokluðun yoksunluðumu aþmýþ
hayalin tutuyor ellerimi
düþlerden düþerken düþ doðuruyor
yýldýz yaðmuru göz bebeklerim...
_Duygu Þen_
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.