KÖRDÜĞÜM GİBİ
Aþýlmaz duvarlar ördüðün gibi,
Her þey açýk seçik gördüðün gibi,
Sen bir muammasýn kördüðüm gibi.
Senin bu tavrýna aklým ermiyor.
Coþkun sular gibi akýp giderim,
Geçmiþe bir kibrit çakýp giderim,
Bütün anýlarý yakýp giderim.
Bir gün olsun bana ümit vermiyor.
Gözlerim boþlukta, duruyor zaman,
Bütün hesaplarý soruyor zaman.
Beni öylesine yoruyor zaman,
Yüzümde tebessüm uzun sürmüyor.
Acý çeken için bitmez geceler,
Aþýk olanlara yetmez geceler,
Bir adým geriye gitmez geceler.
Sen gittin gideli gözüm görmüyor.
Bu hallere onun yüzünden düþtüm,
Arayýp, sormuyor gözünden düþtüm,
Sanki bir yangýnýn közünden düþtüm,
Gül diktim baðýna, niçin dermiyor.
Kördüðüm olduysa kesmek mi gerek?
Fýrtýna misali esmek mi gerek?
Her olur olmaza küsmek mi gerek?
Gönül evim açýk, gelip girmiyor.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.